iBiznesPlan

W prawodawstwie polskim miejsce inwentarza żywego (np. zwierząt hodowlanych) nie jest jednoznacznie określone. Zgodnie z ustawą o rachunkowości (art.3 ust.1 pkt. 11) inwentarz żywy został zaliczony do środków trwałych. Jednak dla celów podatkowych  Rozporządzenie MF z 17 stycznia 1997 w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie wymienia inwentarza żywego wśród środków trwałych.

Z powyższego wynika, że w ewidencji dla potrzeb rachunkowości podatnik zalicza inwentarz żywy jako środek trwały (oczywiście po spełnieniu innych istotnych warunków klasyfikacji do środków trwałych), podczas, gdy dla celów podatkowych inwentarz żywy zalicza się do środków obrotowych.

Inwentarz żywy nie zakwalifikowany do środków trwałych (zgodnie z ustawą o rachunkowości) zalicza się  w zależności od przeznaczenia do:

• materiałów (np. żywiec zakupiony na ubój),
• towarów (np. żywiec skupiony do dalszej odsprzedaży),
• wyrobów gotowych (np. zwierzęta znajdujące się w tuczu).

W przypadku opracowywania biznes planu związanego np. z zakupem stada podstawowego określonego gatunku zwierząt lub uruchomieniem nowego gospodarstwa rolnego należy mieć powyższe na względzie. Oznacza to, że wszystkie wydatki związane z inwentarzem żywym należy zaliczać do majątku obrotowego lub (i) do kosztów w zależności od przeznaczenia danego składnika inwentarza żywego.